ART the FACT

Wysłany: Pon 0:59, 27 Mar 2006

Ok. Przepraszam w takim razie. Nie będę pisał samoocen moich wierszy.

To nie jest kwestia wiary w swoje możliwości. Ja po prostu nie potrafie uwierzyć, że moje wiersze mogą być "dobre". Nie wiem czemu...

Wysłany: Pon 9:55, 27 Mar 2006

PatEFon...eh..mozna Ci powtarzać setki razy, że pieknie piszesz a Ty i tak nie wierzysz...Może nadejdzie taki dzień, że przeczytasz swoje wiersze i stwierdzisz, że sa naprawde dobre..Bo są i chyba nie napisałes jeszcze wiersza, który by mi sie nie podobał... Wink

A "Scieżka zrozumienia?" jest swietna...jakby to ktos inny powiedział: "Cały Ty"...Jednak jak czytam ten wiersz ogarniam mnie dziwny nastrój....chyba wiesz dlaczego...

Sens I Życie

Spytała mnie droga, po której stąpam,
Co płynie wciąż zza mnie i ciągle przed siebie,
Dlaczego wciąż biegnę i jej urągam,
Bo nie idę lecz biegnę bez Ciebie.

Spytało mnie krzesło, na którym siedzę,
Co trzyma mój ciężar ogólnie pojęty,
Dlaczegoż tak ciężki, choć taką mam wiedzę,
Czym duch mój tak bardzo przejęty.

Spytało mnie niebo, co nade mną wisi,
Które swą głębią zewsząd nas otacza,
Dlaczego życie swe trzymam na nici,
Dlaczego przeszłość tak bardzo mnie naznacza.

Spytały mnie gwiazdy, co nocą migoczą,
Co jak marzenia błyszczą na życia drodze,
Dlaczego ta czerń wciąż mnie tak przyciąga,
Czemu nie widzę światła, błądząc w tej pożodze.

Spytała mnie kropla deszczu, płynąc po mej twarzy,
Z mego policzka i ust zmywając ślady,
Dlaczego uciekam od tego, co się ma wydarzyć,
Czemu nie słucham serca swego rady.

I spytał mnie w końcu mój cień, co ciągnie mą szarość,
Co zawsze jest przy mnie, zawsze jest o mnie,
Dlaczego w jego świat zmieniam swą starość,
Czemu on blednie, a czerń ciągnie do mnie.

I cóż mam powiedzieć wszystkim tym duchom,
Gdzie znaleźć odpowiedź na wszystkie te słowa,
Za duża pustka, za wielu ruchom,
Wciąż chce uwierzyć, cały czas od nowa.

I tak bez końca rzeczywistość z cegieł buduję,
Ściana za ścianą z snów przegrody stawiam,
Jak czarne płatki śniegu, tak we mnie świat wiruje,
Odpowiedź jest jedna – sobie ją zostawiam.

7 styczeń 2004

Dobre ale nie super...

Powiem jedno....wiersz odzwierciedla mi twoja osobowość drogi Patryku...

Dzięki za ocenę Tomchem.

Moją osobowość mówisz? Hmm... To ciekawe....

A raczej część Twojej osobowości....Jak dla mnie tą smutną część napietnowaną przez przeszłość uczuciową i melancholię wspomagana kontemplacją.....

Hmmm osobowosc Patefona... moze tak dobrze Patefona jak ty nie znam ale bym sie w pewnych kwestiach klocil... Razz

Wiesz ja mam na mysli tylko czesc jego osbowosci....

'wiersz odzwierciedla mi twoja osobowość drogi Patryku...'

'Wiesz ja mam na mysli tylko czesc jego osbowosci....'

Ada zdecyduj się. Razz

powiem tak, ten wiersz mi się podoba. Czytając go wyobrazałam sobie czlowieka idącego i rozmyslającego nad swoim żywotem. (trudno to opisać, ale ten krótki filmik w głowie był naprawdę cool )

dlatego, że pobudziłeś wyobraźnię tym wierszem daję Ci 6 pkt. Very Happy

( na 6 mozliwych)

Zdecydowałam się, bo od razu po tym co za cytowałas jest dalsza część:"A raczej część Twojej osobowości....Jak dla mnie tą smutną część napietnowaną przez przeszłość uczuciową i melancholię wspomagana kontemplacją....."

Ale to tylko moje odczucia....w związku z osoba Patryka i tym jak go znam...

W dalszej czesci tego zdania jest nadal mowa o częsci osobowości, co zaprzecza tej pierwszej wypowiedzi- dlatego nie pisałam całego zdania. Whatever. Tu sie pisze o wierszach Patryka a nie o tym jak ktoś pisze, czy nie pisze- tfu Gośka spokój. Usssaaa...

No tak, ale pisze własnie o jego wierszu....stwierdzajac, ze odzwierciedla jakas czesc jego osbowosci..zreszta nie istotne, to takie małe stwierdzenie z mojej strony a my tutaj tyle szumu na ten temat rach ciach---koniec!

!Gochie! dziękuję za docenienie.

Ada masz trochę racji, ale taki byłem kiedyś. Strasznie ciemną i mroczną stroną smutku. POrzeżyłem parę takich rzeczy. Musiałem odreagaować.

Miło mi że dyskutujecie nad moimi wierszami. Dziękuję. Pozdrawiam

No własnie z tego co ma stare kosci pamietaja to Patefon kiedys taki byl... ale ostatnimi czasy zmienil sie... na lepsze Smile

nie wnikam co sie stalo ale nazwe to moze troche brzydko nowa wersja jest znacznie lepsza Very Happy

i to jest wspaniale...
Sam koniec mej wypowiedzi chce zadydkowac Adzie i Patrykowi Smile

Ten wiersz pokazuje jak czlowiek potrafi przejsc z z mrocznych smutnych mysli do pelnego radosci i szczescia czlowieka Smile

i powiem szczerze z tego co widze i odczuwam to w znacznym stopniu zasluga Twoja Ada Smile

Zmienilas nam Patefona na lepszego faceta Smile

Dziekuje i Pozdrawiam